Richard Garsthagen leert kinderen spelenderwijs programmeren
Sommige kinderen weten inmiddels meer dan ik
Kinderen vroeg kennis laten maken met de werking van technologie. Dat is volgens Richard Garsthagen van Oracle EMEA beslist geen overbodige luxe. Iedere zaterdag voegt hij in Zoetermeer de daad bij het woord in zijn ‘Coderdojo’, waar kids spelenderwijs leren programmeren. Met soms verrassende resultaten. “Een van de kinderen bouwde een neuraal netwerk na.”
Richard is in het dagelijks leven Director Cloud Business Development bij Oracle EMEA. In die functie brengt hij regelmatig zijn kennis en kunde over de Oracle-cloudpropositie over aan klanten en collega’s. Toch krijgt hij geen genoeg van technologie en het overbrengen van kennis aan anderen. Programmeren doet hij zelf al vanaf zijn 11e, en precies die vaardigheid brengt hij in zijn vrije tijd over aan kinderen.
Zijn motivatie zit diep. “Veel ouders denken dat hun kinderen enorm tech-savvy zijn. Onderzoeken wijzen uit dat dat helemaal niet zo is. Het zijn vooral hele goede gebruikers van technologie, maar dat wil niet zeggen dat ze het ook daadwerkelijk begrijpen. Ik wil mijn steentje bijdragen om dat te veranderen.”
Coderdojo
Enkele jaren terug startte Richard met het idee om kinderen in de zomervakantie een week lang te leren programmeren. “Dat beviel me zo goed dat ik ging kijken naar een meer permanent initiatief. Ik kwam toen uit bij Coderdojo, een wereldwijde paraplu-organisatie van lokale initiatieven om kinderen tussen de 7 en 17 jaar te leren programmeren. Ik heb toen besloten ook een Coderdojo voor mijn stad Zoetermeer te starten.”
Kinderen leren op zaterdagen in een aparte ruimte in de plaatselijke bibliotheek spelenderwijs programmeren. Ook ontwikkelen ze spelletjes, en kunnen ze hun fantasie loslaten in een Minecraft-achtige omgeving. “We hebben daarnaast een aantal robotarmen die ze kunnen aansturen om bijvoorbeeld dingen op te oppakken”, vult Richard aan.
“Ook hebben we een aantal Arduino’s voor het aansturen van bijvoorbeeld ledlampen en motors, en experimenteren de kinderen met het ontwikkelen en uitprinten van 3D-objecten. En soms organiseren we iets geks. Zo hebben we eens een geschiedenisleraar op bezoek gehad die vertelde over de Romeinse tijd. De kinderen bouwden vervolgens in een soort Minecraft-omgeving de typische bouwsels na uit die tijd. Zo houd je het afwisselend.”
Serieuze programmeertalen
Bij al die activiteiten gaan kinderen aan de slag met code. “We gebruiken Scratch, een visuele programmeertaal gericht op kinderen. Maar ook Python en OpenSCAD, ‘serieuze’ programmeertalen.” Toch is het voor Richard niet belangrijk dat zijn ‘studenten’ later programmeur worden. “Ik vind het belangrijk dat ze het ervaren en dan zelf beslissen of ze het leuk vinden of niet om er wat mee te doen. Het moet vooral niet aanvoelen als school of een verplichting. Kinderen komen omdat ze dat zelf willen, niet omdat het moet van hun ouders.”
“Een van de dingen die we echt belangrijk vinden, is de frequentie. Wij doen het echt iedere week, terwijl veel Coderdojo’s maar een keer per maand zijn. Verder sluiten we zo goed mogelijk aan bij het niveau van de individuele kinderen. Zo bekijken we bij ieder kind hoever ze zijn, en passen we daar de opdrachten op aan. Al vind ik het het leukst als kinderen zich juist niet aan de opdrachten houden en hun fantasie gebruiken om met iets totaal anders te komen”, merkt Richard op. “Soms kunnen ze je echt verrassen. Sommige kinderen weten intussen al meer dan ik”, lacht hij.
Zijn aanpak sloeg aan: Coderdojo Zoetermeer trekt inmiddels iedere zaterdag een vaste schare bezoekers. Bovendien heeft hij versterking gekregen van diverse ouders die hem helpen met de begeleiding. “Veelal ouders die zelf ook in de IT hebben gewerkt. Zo hebben we een programmeur als vrijwilliger, en een gepensioneerde securityexpert. Inmiddels is het echt een gezellig clubje geworden.”
Werk aan de winkel
Volgens Richard hebben we als samenleving nog veel werk te verrichten. “Steeds meer studierichtingen vereisen programmeervaardigheden om ze überhaupt te kunnen afronden. Denk aan iets als medicijnstudie. Het gros van de medicijntesten gebeurt via computersimulaties. Het verbaast me dan ook hoe weinig kinderen via de basisschool kennismaken met programmeren. We dreigen zo achterop te raken. In de VS hebben programmeertalen al dezelfde status als buitenlandse talen als Frans of Duits. Daar zou Nederland een voorbeeld aan moeten nemen.”
